شهر ونیز ایتالیا (به انگلیسی: Venice) یکی از شهرهای ایالت ایتالیا است و مرکز استان ونیز و منطقه ونتو می باشد و شامل گروه بزرگی از جزایر کوچک که توسط پل ها و کانال های آبی به یکدیگر متصل شده اند و از قایق ها برای حرکت در آنها استفاده می شود.
ونیز با ویژگی معماری منحصر به فرد، اکوسیستم متمایز و تاریخ طولانی مشخص می شود و در قرون وسطی پیوند فرهنگی و تجاری بین اروپا و آسیا بوده و از آن دوره بندری بوده که هنوز هم از جایگاه ویژه ای برخوردار است. امروزه به عنوان یک بندر بزرگ در منطقه دریای آدریاتیک شمالی مورد شناسایی قرار می گیرد.
نام شهر ونیز در ایتالیا
شهر ونیز در برهه‌ای از تاریخ طولانی خود تابع حکومت دوک بود و به همین دلیل آن را دوک خوانی می گذاشتند و طبق مرسوم، فرماندار آن زمان دوک نشین خود را با یک نجیب توصیف کرد. توصیفی که “خیرخواه یا نیکوکار” است (به ایتالیایی: BUON)، از این رو نام شهر با کلمه مرکب Bon Duchy به معنای دوک نشین نیکوکار است.
سپس با گذشت زمان این نام به ونیز کوتاه شد. ونیز را به اولین ساکنان قبیله ونتی نسبت می دهند که یک قبیله هندواروپایی است که به منطقه مهاجرت کرده اند. شهر ونیز امروزی در حدود 1000 سال قبل از میلاد است.
جغرافیای شهر ونیز ایتالیا
ونیز در قاره اروپا و به طور خاص در گوشه شمالی ایتالیا واقع شده است و در انتهای شمال غربی دریای آدریاتیک واقع شده است، در دریاچه هلالی شکل ونیزی قرار دارد و در 51 کیلومتری جسولو در شمال امتداد دارد . از نظر نجومی، شهر ونیز در تقاطع عرض جغرافیایی 45.4 درجه شمالی و طول جغرافیایی 12.3 درجه شرقی واقع می شود.
شهر ونیز ایتالیا در ارتفاع حدود 5 متری از سطح دریا قرار دارد و منطقه ریالتو مرکز و مرتفع ترین منطقه آن را نشان می دهد. کانال بزرگ که شهر را به دو قسمت اصلی تقسیم می کند.
شهر ونیز در آب و هوای معتدل قاره ای غالب است، زیرا هوا در فصل زمستان سرد و مرطوب به نظر می رسد، در حالی که فصل تابستان گرم، آفتابی و مرطوب است، اما به دلیل نسیمی که از دریای آدریاتیک می آید، بسیار مطبوع است. فصل پاییز در ونیز با فضایی خوب با روزهای آفتابی زیاد آغاز می شود. فصل بهار با آب و هوای ناپایدار مشخص می شود.
تاریخ شهر ونیز ایتالیا
شهر ونیز پس از پایان فرمانروایی امپراتوری روم غربی تأسیس شد و سپس در سال 584 پس از میلاد این منطقه بخشی از سلطنت بیزانسی راونا شد. اوبلریو با ایالت ایتالیا ائتلاف کرد و سپس شهر ونیز تحت حکومت پادشاه پیپین قرار داد. پس از آن تجارت در شهر رونق گرفت و آگاهی ملی در آن رشد کرد تا اینکه انتخاب دوک از طریق انتخابات عمومی در قرن نهم پس از میلاد انجام شد و سپس در فاصله سال های 1140 تا 1160 میلادی، ونیز دستخوش تحولی اساسی در ساختار سیاسی خود شد. مطابق با نیازهای فزاینده و رشد اقتصادی خود، خود را به عنوان یک جمهوری اعلام کرد. بنابراین، قدرت دوک کاهش یافت و قدرت در دست شهرداری قرار گرفت و ونیز متعاقباً کنترل مسیرهای تجاری در شرق مدیترانه را به دست آورد.
چشمان شهر ونیز به سمت سرزمین های ایتالیایی معطوف بود و به این ترتیب مرزهای ونیز را گسترش داد تا اینکه تحت حکومت دوک توماسو موچنیگو به اوج شکوفایی اقتصادی و سیاسی خود رسید.
اما بین سالهای 1645-1669، ونیز تحت سلطه ترکیه قرار گرفت، سپس در سال 1699 بخشی از دولت یونان شد و پایان جمهوری ونیز با ظهور انقلاب فرانسه از سال 1861 میلادی رخ داد.]
ساخت شهر ونیز در ایتالیا
گروهی از مهاجران در سال ۴۰۲ پس از میلاد برای اقامت در جزایری که شهر ونیز امروزی در آن قرار دارد، آمدند و با گذشت زمان نیاز به یافتن فضای بیشتری برای زندگی داشتند. آنها با حفر صدها کانال آب شروع به گسترش کردند و همچنین از هزاران ستون چوبی استفاده کردند که به طور پیوسته در کف آب کاشته شده بودند تا این کانال ها را پشتیبانی کنند و پایه ای برای پایه های مسطح منسجمی باشند که در بالای آب ایجاد می شود.
معماری در ونیز
ونیز دارای یک تمایز معماری شگفت انگیز است که بی نظیر است، زیرا شهری است که تماماً بر روی آب ساخته شده است و ساختمان های آجری آن با طرح چوبی روستایی برای سقف ها ظاهر می شود و معماری به سبک بیزانس در بسیاری از ساختمان ها مانند کلیسای کلیسا به چشم می خورد. سانتا ماریا به دلیل نفوذ این شهر توسط امپراتوری بیزانس در گذشته، علاوه بر این، گنبد های موزاییکی طلایی و طاق های رومی در تعدادی از ساختمان های مربوط به قرن هفتم و نهم پس از میلاد به علاوه ستون های سنگی ساخته شده به سبک معماری رومی و مهندسی پیچیده اسلامی نمایان است. طبقه های سنگی که در ساختمان های قرن دوازدهم و سیزدهم پس از میلاد ظاهر شده اند. تعدادی از ساختمان های شهر با معماری باروک، گوتیک و رنسانس و غیره مشخص می شوند.
اقتصاد ونیز، ایتالیا
اساس اقتصاد شهر شهر ونیز ایتالیا پیش از این مبتنی بر تجارت دریایی، تولیدات محلی در ماهیگیری و پرندگان و استخراج نمک از دریاچه بود، سپس این تجارت با گذشت زمان به طور قابل توجهی گسترش یافت و صادرات کالا را نیز در بر گرفت. به کشورهای اروپا، خاورمیانه، آسیا و بعدها بسیاری از صنایع مهم مانند کشتی سازی، بادبان سازی و ساخت تجهیزات و تولید منسوجات مرغوب، مبلمان، ظروف شیشه ای و غیره گسترش یافته است.
فعالیت های کشاورزی نیز در ونیز گسترش یافت، علاوه بر این، بندر این شهر از طریق کشتیرانی تجاری به حمایت از اقتصاد آن کمک کرد و بخش گردشگری نیز با ایجاد فرصت های شغلی فراوان برای ساکنان شهر و کسب سود از گردشگران، نقش اقتصادی مهمی داشت.
گردشگری در ونیز ایتالیا
ونیز یکی از مهم ترین مقاصد گردشگری ایتالیا است که در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته است و سالانه بازدیدکنندگان و گردشگران زیادی از سراسر جهان از آن بازدید می کنند و بخش گردشگری آن از پیشرفت چشمگیری برخوردار بوده است. در طول سال ها. تعداد بازدیدکنندگان از این شهر در سال 2011 به حدود 3.5 میلیون گردشگر رسید، سپس به لطف وجود تعداد زیادی مکان و مکان گردشگری، مانند :
- کاخ دوج (Palazzo Ducale).
- کاخ فونداکو دی تورچی
- کاخ موسنیگو (ca’ mocenigo).
- پل ریالتو
- کلیسای سانتا مری.
- میدان سن مارکو
- تصحیح کننده Museo.
جمعیت شناسی ونیز، ایتالیا
- شهر ونیز ایتالیا
شهر ونیز ایتالیا طبق آمار سال 2020 حدود 637245 نفر با نرخ رشد 0.27 درصد سکونت دارد و به این ترتیب در فهرست بزرگترین شهرهای ایتالیا از نظر جمعیت در رتبه یازدهم قرار دارد و میانگین سنی جمعیت این کشور 46 سال است که حدود چهار سال از میانگین سنی جمعیت ایتالیا پیرتر است.
اکثریت قریب به اتفاق ساکنان ونیز پیرو مذهب مسیحی کاتولیک رومی و برخی از مسیحیان ارتدوکس هستند و به دلیل مهاجرت هایی که به این شهر می آیند، برخی از پیروان مذاهب اسلامی، هندو، بودایی و یهودی نیز در آن حضور دارند. 91.14 درصد از کل جمعیت شهر را تشکیل می دهد.
پس از آن گروه قومی رومانیایی با 3.26 درصد، سپس آسیای جنوبی با 1.26 درصد و آسیای شرقی با 0.9 درصد قرار دارند . از نظر زبان، اکثر ساکنان ونیز به ایتالیایی صحبت می کنند و برخی به ویژه کسانی که در این کشور کار می کنند. در زمینه گردشگری، به زبان های دیگر مانند انگلیسی، اسپانیایی، آلمانی و فرانسوی صحبت کنید.
